Powrót do negocjacji PUZP

W dniu 27 marca 2017 r., po prawie trzyletniej przerwie Strony Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej (PUZP) powróciły do negocjacji. Na początku spotkania był obecny Podsekretarz Stanu w MON Bartłomiej GRABSKI, który poinformował o zmianach z dniem 1 kwietnia br. „na szczycie” Departamentu Spraw Socjalnych (DSS) oraz życzył zebranym owocnych obrad.

Korzystając z obecności Ministra Grabskiego, przedstawiciel NSZZ „Solidarność” przekazał Oświadczenie (czytaj TUTAJ) dotyczące zamieszczenia na stronie internetowej MON komunikatu ze spotkania w dniu 22 marca 2017 r., pod którym podpisali się przedstawiciele sześciu działających w resorcie obrony narodowej reprezentatywnych organizacji związkowych.

Następnie Dyrektor Departamentu Spraw Socjalnych Pan płk Filipczak poinformował o zmianie stanowiska prezentowanego na poprzednim spotkaniu. Każdy się może pomylić – stwierdził. Wówczas na spotkaniu w dniu 22 marca – w odróżnieniu od przedstawicieli MKK, którzy wskazywali odpowiednie przepisy Kodeksu pracy w tym zakresie – dyrektor widział możliwość wypłacenia pracownikom objętym PUZP podwyżek z wyrównaniem od 1 stycznia br.  i powoływał się na ustalenia w tym zakresie z Ministerstwem Pracy.

Przed rozpoczęciem rozmów w sprawie zmian w PUZP, Przewodniczący „TARCZY” otrzymał zgodę na przedstawienie ostatecznej propozycji tabeli opracowanej przez MKK (TUTAJ), która wcześniej zyskała akceptację Kolegów z „Solidarności”. Propozycja ta zakłada określenie – dla wszystkich zatrudnionych pracowników – wynagrodzenia zasadniczego na poziomie najwyższych stawek przypisanych do stanowisk pracy w PUZP. Uważamy, że stawki wynagrodzeń wprowadzone do Układu sześć lat temu powinny zostać przez pracowników osiągnięte, abyśmy mogli podejmować decyzje o ich kolejnym podwyższaniu. Poza tym, propozycja nasza znosi występujące obecnie dysproporcje płac, z którymi MON nie może sobie już od kilku lat poradzić.

Ustalona w ten sposób siatka płac może również stanowić swoistą podstawę (bazę) do kreowania nowych rozwiązań – zgodnie z resortową polityką zatrudniania i wynagradzania. W naszej ocenie, stanowiska pracowników resortu obrony narodowej można np. sprowadzić do zamkniętego katalogu stanowisk a ze względu na ich powtarzalność w strukturach Sił Zbrojnych RP – ustalić takie rozwiązania, które będą motywowały do pracy a nie do niej zniechęcały. Nie wykluczamy w przyszłości powrotu do przedziałów stawek wynagrodzenia w poszczególnych kategoriach zaszeregowania ale w taki sposób, aby się one ze sobą nie zazębiały.

Przedstawiciele NSZZ PW mieli do propozycji MKK zastrzeżenia wynikające z braku wzrostu płac dla pracowników, którzy już osiągnęli maksymalny pułap wynagrodzenia zasadniczego zapisany w PUZP, jak również wskazywali, że skutki przechodzące spowodują obniżenie podwyżek zaplanowanych przez MON na rok przyszły.

Dyrektor po zapoznaniu się z propozycją zakwestionował możliwość tworzenia zobowiązań w zakresie wynagrodzeń, które nie mają pokrycia w przyszłych budżetach, jak również nie zgadzał się z propozycją ustalenia stawek wynagrodzenia w jednej wysokości dla wszystkich pracowników przypisanych do danej kategorii, czego wcześniej nie kwestionował w Stanowisku Strony Społecznej omawianym na spotkaniu w dniu 22 marca 2017 r.

Przewodniczący „TARCZY” przypomniał o deklarowanym przez MON w ubiegłym roku „Programie 105plus na lata 2017-2019”, o którym obecnie się nic nie mówi a w ramach którego można byłoby sfinansować te skutki, jak również wskazał, że MON nie widzi problemu, gdy występują zobowiązania za 8 miesięcy np. po podjęciu decyzji o podwyżkach dla pielęgniarek od 1 września, co miało miejsce zarówno w 2015, jak i w 2016 r. Nie widzi się również problemów z tym, że budżet MON nie został w ogóle zwiększony z tytułu tych podwyżek pielęgniarek a są one wypłacane. Na zakończenie tej wymiany poglądów, dyrektor stwierdził, że skutki podwyżek pielęgniarek „nie są porażające”, natomiast dopóki nie ma zatwierdzonego budżetu na rok 2018 – nie możemy mówić o płacach na rok następny.

Po odrzuceniu de facto przedstawionej propozycji, Strona Społeczna poprosiła o przerwę, po której zawnioskowała, aby rozpocząć omawianie resortowych propozycji zmian w PUZP od tabeli w załączniku Nr 1, tj. od zaszeregowania stanowisk do kategorii miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego. Dyrektor DSS się z tym nie zgodził wskazując, że „będziemy procedować tak, jak w komisjach sejmowych, czytając tekst zmian artykuł po artykule – po kolei”.

Jednocześnie Dyrektor poinformował, że Strona Resortowa widzi uruchomienie podwyżki dla pracowników objętych Układem w dwóch etapach:

• W I etapie uruchomiona zostanie dla każdego pracownika kwota 154 zł na zabezpieczenie wzrostu wynagrodzenia zasadniczego o 140 zł i 10% premii tj. 14 zł. Środki na wzrost z tytułu dodatku za wysługę lat – pracodawcy będą zapotrzebują do wysokości faktycznych potrzeb poprzez dysponentów środków budżetowych. W przypadku, gdy pracownik będzie miał premię wyższą niż 10%, automatycznie zmniejszy się mu wartość podwyżki wynagrodzenia zasadniczego ( przy 40% premii – wynagrodzenie zasadnicze wzrośnie tylko o 110 zł, a przy 50% – o 102 zł – przypis MK).
• II etap podwyżek nastąpiłby w bliżej nie określonym terminie, gdyż wymaga uzgodnienia wspólnego stanowiska przez wszystkie organizacje związkowe i MON, co – na chwilę obecną – nie wydaje się możliwe. W oparciu o swoje propozycje MON wskazał, że na tabeli resortowej mogłoby zyskać ok. 7400 pracowników a w stosunku do 50 pracowników – zaproponowane tabele stawek nadal nie będą zabezpieczały obecnego poziomu płac zasadniczych tych pracowników.

Zatem ruszyła procedura rozpatrywania resortowych zmian do PUZP. Tempo było dość szybkie, gdyż – nie dokonując w zasadzie żadnych  uzgodnień – w krótkim czasie dotarliśmy do rozdziału II PUZP i zakończenia tego pierwszego spotkania negocjacyjnego w bieżącym roku.

W międzyczasie ujawniły się różnice zdań w zakresie częstotliwości spotkań, czasu ich trwania i godzin ich rozpoczęcia oraz trybu prac nad propozycjami zmian. Przedstawiciele NSZZ PW i ZZ Sektora Obronnego, którzy mają swoje siedziby w Warszawie – nie mieli problemów z przyjęciem propozycji MON, aby spotkania były organizowane dwa razy w tygodniu, natomiast Przewodniczący „TARCZY” zaproponował, aby spotykać się raz na dwa tygodnie a większość prac wykonywać w ramach własnych zespołów negocjacyjnych. Ponadto – wspólnie z Kolegami z „S” – podniósł sprawę finansowania kosztów przejazdów i noclegów, w przypadku spotkań kilkudniowych. Zauważył również, że w przeszłości MON ponosił koszty dojazdów przedstawicieli organizacji związkowych a obecnie już nawet nie uwzględnia sytuacji finansowej organizacji związkowych szczególnie tych, które nie mają siedziby w stolicy – co narusza przepisy Kodeksu pracy.

Ostatecznie ustalono, że kolejna tura rozmów – w dniach 5-7 kwietnia 2017 r. – rozpocznie się od ustalenia harmonogramu prac nad PUZP i określenia terminów spotkań, aby strony miały możliwość odpowiedzialnego planowania i prowadzenia własnej działalności. (MK)